28 Ağustos 2007 Salı

Balonun patlama sesi, hayat başladı!

Şimdi ben de büyüdüm. Hiçbir şey aynı değil. Sıradan bir hayatın içinde aynı soruları tekrarlayarak geçiyor günler. Günlük rutinim yemek, konuşmak, yürümek, düşünmekten ibaret. Sabahları yattığım gibi kalkıyorum yataktan, dolabı tırtıklıyorum, kapıyı kitliyorum. Öğlen yemeğe uzanan sokaklar çıkıyor önüme. Akşamları müzik eşliğinde bir iki hareket ediyorum, elimdeki bardakta buzlar sallanıyor. Her yudum geçmiş bir anıyı, artık varolmayan bir “ben” in parçalarını hatırlatıyor. Sarhoşluk değil bana bütün bunları söyleten, bir ayyaşın şuursuzluğundan faydalanıyorum. Bardağım boşalırken hayatım tökezliyor. Uzaklaşan arabanın dumanında eskiyorum.

Hiç yorum yok: